ΓΕΩΡΓΙΑ
Η Ισπανία θεωρείται από τις περισσότερο γεωργικές χώρες της Ευρώπης. Το έδαφός της είναι πολύ γόνιμο αλλά μέχρι το 1960 ήταν ατελώς καλλιεργούμενο.. Παρά ταύτα σήμερα ακόμη περισσότερο από το 1/3 του συνολικού καλλιεργήσιμου εδάφους παραμένει ακαλλιέργητο. Η απουσία της εντατικής καλλιέργειας οφείλεται κυρίως στην έλλειψη εργατικών χεριών και επαρκούς ύδατος. Όμως στα τελευταία χρόνια έχουν εντατικοποιηθεί οι προσπάθειες προς αύξησή της. Τα κυριότερα προϊόντα της Ισπανίας είναι ο σίτος, το λάδι, το κρασί, οι ελιές, το κριθάρι, οι πατάτες, φρούτα και εσπεριδοειδή.
Η ποιότητα των ισπανικών κρασιών θεωρείται καλή, με μικρότερη φήμη όμως από τα γαλλικά κρασιά. Η Ισπανία παράγει επίσης άφθονα οινοπνευματώδη ποτά πολλά εκ των οποίων είναι ονομαστά και εκτός της χώρας.
ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ
Η κτηνοτροφία στην Ισπανία θεωρείται αρκετά προοδευμένη ειδικά μετά την ένωση όλων των Ισπανών κτηνοτρόφων σε Συνομοσπονδία, η οποία και πέτυχε την εισαγωγή των καλύτερων ειδών για τα εδάφη της χώρας που παρέχουν άφθονους βοσκοτόπους. Τα κτηνοτροφικά προϊόντα της Ισπανίας ως εκ τούτου είναι άφθονα, υπερκαλύπτουν την εσωτερική αγορά και μεγάλες ποσότητες διατηρημένων κρεάτων, μαλλιά, δέρματα, τυροκομικά, συσκευασμένα γαλακτοκομικά εξάγονται. Ενδεικτικά, η Ισπανία είναι η δεύτερη χώρα στην Ε.Ε. σε παραγωγή χοιρινού και αρνίσιου κρέατος.
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Η ισπανική βιομηχανία έχει γνωρίσει ιδιαίτερη ανάπτυξη μετά την είσοδο στην ΕΕ το 1986. Ξεκίνησε από προϊόντα εντάσεως εργασίας αλλά σήμερα εξελίσσεται όλο και περισσότερα στην δημιουργία προϊόντων υψηλής αναγνωσιμότητας βασισμένα στο σύγχρονο βιομηχανικό σχέδιο.
Λόγω της αύξησης των μισθών όλο και πιο συχνά η παραγωγή μεταφέρεται στο εξωτερικό ( Ευρώπη, Κίνα) και στην Ισπανία μένει η διοίκηση και ο σχεδιασμός προϊόντων.
ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Η Ισπανία είναι μια έντονα τουριστική χώρα, κυρίως στα παράλια της Μεσογείου και στις Κανάριες και Βαλεαρίδες νήσους. Συγκεκριμένα, προσφέρει περίπου 12% του ισπανικού ΑΕΠ. Κυριότερες χώρες αφίξεων είναι η Γαλλία, η Γερμάνια, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιταλία. Οι τουρίστες έρχονται με αεροπλάνα, με πλοία αλλά και οδικώς.Ο εν λόγω κλάδος αντιπροσωπεύει περίπου το 11% του ΑΕΠ ενώ απασχολεί 2.509.105 εργαζομένους ή το 13.6% του συνόλου των εργαζομένων στη χώρα. Εξ αυτών το 49% ανευρίσκεται στους χώρους εστίασης και διασκέδασης και το 17.5% στους χώρους διαμονής. Οι ανεπτυγμένες τουριστικές υποδομές της χώρας που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία 25 χρόνια, η λογική σχέση κόστους – ποιότητας υπηρεσιών καθώς και η γεωγραφική εγγύτητα με τις κύριες χώρες προέλευσης των τουριστών, καθιστούν την Ισπανία έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς διακοπών παγκοσμίως.
Στις βόρειες ακτές της συναντάμε το λιμάνι του Μπιλμπάο (Bilbao), που βρίσκεται επί του ποταμόκολπου Νερβιόν. Αποτελεί το κύριο βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο της βόρειας Ισπανίας. Στην περιοχή είναι αρκετά ανεπτυγμένη η βιομηχανία τσιμέντων, χημικών προϊόντων, σιδήρου και ατσαλιού, ενώ εξάγονται σίδηρος, σιτηρά και κρασί. Βασικά εισαγωγικά είδη αποτελούν το κάρβουνο και η ξυλεία κυρίως από την Β. Ευρώπη.
Δυτικότερα βρίσκονται τα λιμάνια του Σάνταντερ (Santander), απ' όπου εξάγονται μεταλλεύματα και χημικά προϊόντα, και του Χιχόν απ' όπου εξάγονται γαιάνθρακες.
Στη Μεσογειακή πλευρά της Ισπανίας υπάρχει το λιμάνι της Βαρκελώνης (Barcelona) το οποίο αποτελεί το πρώτο βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο της χώρας. Η περιοχή παράγει και εξάγει υφάσματα, ακριβά εργαλεία, μηχανήματα, εξαρτήματα σιδηροδρόμων, χαρτί, γυαλί και τέλος πλαστικά. Το λιμάνι της Βαλένθια (Valencia) είναι το αμέσως επόμενο σε εμπορικές συναλλαγές, εξάγοντας γεωργικά προϊόντα, υφάσματα, χημικά προϊόντα και μαγιά μπύρας. Επίσης διαθέτει μια αρκετά ανεπτυγμένη ναυπηγοεπισκευστική ζώνη. Νοτιότερα υπάρχει το λιμάνι της Καρθαγκένα (Cartagena) από το οποίο εξάγονται σιδηρομεταλλεύματα, ένα είδος ειδικού γυαλιού (τοπική παραγωγή), ελαιόλαδο, κρασί και φρούτα.
Στον Ισπανικό νότο, υπάρχει επίσης το λιμάνι του Αλτζεσίρας (Algericas) στον πορθμό του Γιβραλτάρ, όπου βρίσκονται τα πολύ γνωστά ναυπηγεία και ναυπηγοεπισκευαστήρια.
ΕΡΓΑΣΙΑ
Στην Ισπανία όπως και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ο μέσος όρος εργασίας είναι 8 ώρες την ημέρα και ο μέσος βασικός μισθός είναι περίπου 900€ το μήνα.
Η οικονομία βίωσε μια χαοτική ύφεση στη διάρκεια της κρίσης και στη συνέχεια "χώλαινε" μέχρι το 2012, χωρίς κανέναν να κάνει κάτι γι 'αυτό. Σε εκείνο το σημείο, η Κυβέρνηση υπέβαλε αίτημα για ένα πακέτο διάσωσης 100 δισεκατομμυρίων ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κατάσταση ήταν ζοφερή. Η φούσκα ακινήτων της Ισπανίας είχε σκάσει, η ανεργία (μάστιγα της Ισπανίας για χρόνια) είχε σκαρφαλώσει πάνω από 25% και οι διαδοχικές πτωχεύσεις υπονόμευσαν περαιτέρω την εμπιστοσύνη. Η απόδοση των 10ετών ισπανικών ομολόγων τον Ιούνιο του 2012 κινούνταν κατά περισσότερες από 5 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από αυτή των γερμανικών, προτρέποντας την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παρέμβει για να σώσει την Ισπανία από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις στο δημόσιο χρέος της.
Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Mariano Rajoy υπέκυψε στις απαιτήσεις για λιτότητα, μειώνοντας τους μισθούς του δημοσίου και αυξάνοντας το ΦΠΑ στο 21% από το 18% προηγουμένως. Αν είχε σταματήσει εκεί, η Ισπανία μπορεί να είχε μείνει στον πάτο για αρκετό καιρό ακόμη, αντί να δει την ανάκαμψη που απολαμβάνει τώρα.
Αλλά για τη σημερινή της ανάκαμψη, η Ισπανία οφείλει πολλά και στις σκληρές μεταρρυθμίσεις που στόχευσαν σε συγκεκριμένες αποτυχίες της οικονομίας. Η κυβέρνηση Rajoy αψήφησε τις διαδηλώσεις και την άνοδο της αντί-ρεφορμιστικής αριστερής αντιπολίτευσης και επέμεινε σε μια μεθοδευμένη επανακαλωδίωση της ισπανικής οικονομίας, με έμφαση σε μακρόπνοες εργασιακές και φορολογικές μεταρρυθμίσεις.
Έχει παράλληλα δοθεί μεγαλύτερη ευελιξία στις εταιρείες να ορίζουν τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας. Η αύξηση των μισθών που έτρεψε μπροστά από την παραγωγικότητα έχει πλέον μειώσει "ταχύτητα". Τα εμπόδια που δημιουργούσαν την διαβόητη ισπανική αγορά δύο ταχυτήτων, με την κατώτερη τάξη εργαζομένων να εργάζεται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, έχουν αρχίσει να πέφτουν.